Rol oynayan oyunlar vasıtasıyla okul öncesi çocukların mecazi düşüncelerini geliştiririz

Erken ve okul öncesi çağdaki çocukların yaratıcı düşüncesi tedricen gelişir. Yaşamın dördüncü yılı başında, çocuklar oyunlarda farklı roller oynamak zorunda kalmaya başlamışlardır. Oyun durumundaki satıcının, doktorun, sürücünün veya eğitimcinin imajını sembolik olarak taşıyabilme, zaten hangi görsel düşüncenin kendisini göstermeye başladığı temelde iç pozisyonun bir tezahürüdür.

Üç ya da dört yıllık çocuklarla oynanan bir rol yapma oyunu, bir bebeğe nasıl davranacağını gösterecek bir yetişkin tarafından organize edilir: bir tekerlekli sandalyede onu, kayayı ve ruloyu besleyin. Çocuk aynı veya benzer bir oyuncağı olan bir yetişkin için tekrarlar. Aynı zamanda, öğretmen birlikte oynamaya ve çocuğun oynadığı role isim koymaya devam ediyor: "Şu anda annesin ve Lala da kızınız". Sonraki günlerde, öğretmen bir oyun ortamı oluşturur ve çocuk daha önce öğrendiği rol yapma davranışlarını bağımsız olarak tekrarlayabilir. Oyunu ustalaştırmanın bu aşamasında, çocuğun mecazi düşüncesi, erken yaşta baskın olan görsel-verimli düşünme ile yan yana duruyordu.

Çocuk, oyun hikayesinin organizasyonu için oyuncakları yavaş yavaş seçmeye başlar ancak başlangıçta anaokulu grubunda sunulan çeşitliliğe güvenir. Görsel düşünme henüz geliştirilmemiştir ve hemen çevrede olmayan şeyleri hayal etmek oldukça zordur. Genç grubun öğretmeninin görevi, çocuğa komplo eylemini açmasını öğretmektir; birkaç basit durumu sürekli olarak birleştirir: bebeği besler, birlikte mağazaya giderek eve giderek bebeği uyutur. Orta grupta, çocuklar oyuncağız eksikliği yüzünden yedeklerini kullanabilirler. Görsel düşünme, okul öncesi eğitim programına, bir kaşık şeklinde bir asayı ve bir şişe şeklinde bir boyut sunmasını sağlar. Bu aşamada çocuk, yalnızca oyun odasında sunulan nesnelere güvenmeden çevrenin dönüşümü gerçekleştirebilir. Bu bir fantezidir, hayal gücü başlar. Oyun iki ya da üç kişinin bir araya gelmesi ile düzenlenir; burada herkes, bir yetişkin yönünde değil, bağımsız olarak seçtiği rolü yerine getirir. Roller çocuğun cinsiyete göre seçilir: çocuklar baba, dedesi, oğlu ve kız çocuklarının rolünü üstlenirler - anneler, kız çocuklar, öğretmenler, prensesler.

Daha yaşlı bir grupta, düşünme sembolizmi bile, yedek maddelere bile ihtiyaç duyulmayacak seviyeye gelebilir. Çocuklar hayali parayı birbirlerine aktarabilir, hayali donutslar ve sunu sadece sunumda bulunan sütle içebilirler. Bu yaşta, figüratif düşüncenin gelişimi, çocukların oyuncaksız bir oyun düzenlemesine yardımcı olan düşünceye, fantaziye dayanan bir imge oluşturma aşamasına geçer: çocukların kendileri görüntü olurlar ve tüm rolleri yerine getirirler. Bu nedenle, zevkle, peri masallarını, tanıdık eserleri dramatize ederek hem insan hem de hayvan rollerini oynuyor. Oyunun komplo, çocukları gruplar tarafından kapsanabilir; burada rolleri dağıtan bir lider varsa, eğer çocuklar seçmek zorlaşırsa.

Okul grubuna hazır çocukların yaratıcı düşünceleri, oyunlarda çocukların sadece inisiyatif kullanmalarının yanı sıra, doğal imajların yanı sıra mecazlar, karşılaştırmalar, atasözleri ve sözcükleri de yoğun bir şekilde kullanabilmesiyle karakterizedir. Bu durumda çocuğun sanatsal düşünce biçiminin gelişiminden, mecazi bir figüratif olarak bahsedebiliriz. Oyunlarda antik nesneler kullanarak folklor türünün sahne oynamak, halk festivallerine katılmak, çocukların atalarının hayatını hayal etmelerine yardımcı olur. Oyunlar bilişsel olmaya başlar; bu da çocuğun okula geçiş aşamasında olduğunu gösterir.