Toplumsal katmanlar. Toplumsal katmanların temsilcileri

"Sosyal tabakalar" terimi 20. yüzyılda ortaya çıktı. Sosyal hiyerarşinin bu birimleri belirli özellikleri ve özellikleri olan insanları bir araya getirir.

Sosyal sınıflar ve katmanlar

Bilimde, toplumsal tabakalar , toplumsal tabakalaşmanın bir aracıdır - toplumun çeşitli özelliklere göre bölünmesi. Bilim adamları eski çağlardan beri incelediği problem. XX. Yüzyılda bir kavram olarak sosyal tabakalar ortaya çıktı. Bundan önce hiyerarşinin diğer birimleri (kastlar ve mülkler) dağıtıldı.

XIX yüzyılda toplumsal sınıflar öğretisi popülerdi. Bu fenomen ilk önce Adam Smith ve David Ricardo tarafından incelendi - politik ekonomi klasikleri. Sınıf teorisi tamamen Alman bilim adamı Karl Marx tarafından geliştirildi ve açıldı. Modern toplumsal katmanlar öğretiminden bazı özelliklerini benimsemişlerdir.

Toplumun ikili bölünmesi

Toplumsal katmanlar için, birkaç tanımlayıcı özellik için bir sınıflandırma tipiktir. Refah, iktidar, eğitim, boş zaman ve tüketimdir. Bu göstergeler, toplumun farklı üyeleri arasındaki eşitsizlik ve sosyal mesafelerin belirtileri.

Katmanlara nüfus bölünmesine ilişkin birkaç model var. En basit olan şey, ikiliğin bir ikiliği olan ikiye bölünmesi fikri. Bu teoriye göre, toplum kitlelere ve elitlere ayrılmıştır. Bu özgüllük özellikle eski uygarlıkların karakteristik özelliğiydi. Onlarda, telaffuz edilen toplumsal eşitsizlik normdu. Buna ek olarak, bu tür toplumlarda "papazlar, liderler ya da yaşlılar" olarak adlandırılan kovanlar ortaya çıktı. Modern uygarlık böyle toplumsal yapıları reddetti.

Sosyal hiyerarşi

Modern tabakalaşmaya göre toplumun sosyal tabakaları, insanları birleştiren bazı durum göstergelerine sahiptir. Aralarında bir bağlılık hissi ve bir topluluğa aittir. Aynı zamanda, katman göstergeleri yalnızca "daha iyi" veya "daha az" bir tahmin taşır.

Örneğin, eğitim söz konusu olduğunda, insanlar bir okulun veya üniversitenin mezunlarına bölünür. Bireyin gelir veya kariyer büyümesi hakkında konuşan bu tür dernekler devam edebilir. Başka bir deyişle, toplumun sosyal tabakaları katı bir dikey hiyerarşiye sahiptir. Bu, bir çeşit piramittir, üstünde "en iyisi" dir. Örneğin, basketbol severleri ve folklor fanatlarını karşılaştırmak için, farkları dikey değil, yatay olacak. Bu tür gruplar, toplumsal tabakaların tanımına dahil değildir.

Durum kavramı

Toplumsal tabakalar teorisinde ana kategori statüdür. Toplumun modern tabakalaşmasında kilit rol oynamaktadır. Nüfusun mevcut toplumsal tabakaları, 19. yüzyıl sınıflarından farklı olarak, bir kişinin yaşamı herhangi bir gruba bağlı olmadığı gerçeğinden farklıdır. Pratikte nasıl görünüyor? Örneğin, bir çocuk fakir bir ailede doğmuş olsa da iyi okudu ve aynı zamanda yetenekleri sayesinde yüksek kariyer pozisyonu elde edebildi, tabii ki bir katmandan diğerine taşındı.

Durum, kendisine başvuran kişinin bazı şartları yerine getirmesi gerektiğini varsaymaktadır. Bir toplum üyesinin malları tüketme ve üretme kabiliyeti ile ilgilidirler. Statü için ve dolayısıyla sosyal katman için, kurulan yaşam biçimini bir norm olarak gözlemlemek önemlidir.

Refah ve çalışma

Sosyal tabakaların temsilcilerinin bölünmüş olduğu özellikler birkaç gruba ayrılabilir. Örneğin, bir kişinin ekonomik durumu ile ilgilidir. Bu grup, özel mülkiyetin, gelirin boyut ve türlerinin varlığını içerir. Genel olarak, bu işaretler maddi refah düzeyi olarak tanımlanabilir. Bu kritere göre yoksul, orta gelirli ve zengin tabakalar tahsis edilmiştir. Ayrıca, belediye konutlarında, mülk sahiplerinde vb. Yaşayan düşük ücretli ve yüksek ücretli işçilerin bir örneği olarak da gösterilebilir.

Toplumsal tabaka kavramı, işbölümünün olgusunu etkiler. Bu hiyerarşide bir kişinin mesleki becerileri ve eğitimi hakkında konuşuyoruz. Her bireyin çalışması farklı bir uygulama buluyor ve bu fark şu ki bir sonraki sosyal tabaka yansıtılıyor. Örneğin, tarım, sanayi, hizmet sektöründe istihdam edilen işçileri tek tek çıkarmak mümkündür.

Güç ve nüfuz

Toplumsal hiyerarşide eşit otorite eşit derecede önemlidir. Bunlar, bir kişinin başkalarını etkileme kabiliyeti ile belirlenir. Bu tür yeteneklerin kaynağı yüksek bir konum ya da toplumsal olarak önemli bilginin sahibi olabilir. Bu hiyerarşide sıradan işçileri belediye teşebbüsünde, yöneticileri küçük bir işte veya devlet liderleri gibi dışarıda tutmak mümkündür.

Ayrı bir grupta nüfuz, otorite ve prestij işaretleri vardır. Bu durumda başkalarının değerlendirmesinde önemli bir rol oynar. Bu gösterge objektif olamaz, bu nedenle belirli kesin çerçevelerde ölçmek ve belirlemek çok zordur. Bu özelliğe göre, resmi olmayan liderleri, ünlü kültür figürleri, devlet seçkin temsilcilerini tek tek çıkarmak mümkündür.

Küçük işaretler

Yukarıda, temel özellikler anlatılmıştır; buna göre, toplumun modern tabakalaşması yapılmıştır. Bununla birlikte, onlara ek olarak, ikincil özellikler de vardır. Bunlar belirleyici değildir, aynı zamanda genel hiyerarşide bireyin konumunu da etkiler. Toplumsal katmanların toplulukta büyük ölçüde veya daha az ölçüde mevcut olduğu doğrudan bu özelliklere bağlı değildir. Onların karakteri yardımcıdır.

Farklı toplumlardaki etnik özellik, bir kişinin farklı derecelerde konumunu etkiler. Çok kültürlü ülkelerde bu kalite önemli değil. Aynı zamanda çağdaş dünyada muhafazakâr ulusal duyguların hüküm sürdüğü ülkeler de var. Bu tür toplumlarda, yabancı etnoslara ait olmak, bir kişinin bu ya da bu toplumsal tabakaya atfının belirlenmesinde belirleyici bir faktör olabilir.

Diğer özellikler arasında cinsiyet, yaş, din ve kültür vardır. Onların toplamı, bireyin ve çıkarlarının iletişim çemberini etkiler. Ayrıca dikkat etmeniz gereken nokta, ikamet yeri ile ilgili işarettir. Bu durumda, çoğunlukla kasaba halkı ve köylüler arasındaki büyük farkla ilgilidir.

Belli bir sosyal statüye sahip kişiler

Toplumdaki belli bir gruba ait olmak, kişinin belirli niteliklerine ve psikolojik tutumlarına bağlıdır. Bu seride, bilim adamları toplumdaki marjinal bir konumu tespit ediyorlar. İçinde işsizler, kalıcı ikamet etmeyen insanlar, mülteciler var. Bazı toplumlarda, yaşama koşulları nüfusun geri kalanından çok daha kötü olan insanlar ve emekliler de engellenebilir. Böyle bir toplumsal uçurum, sorumsuz bir devletin bulunduğu ülkelerde görülür. Yetkililer, halka rahat bir yaşamın temel işaretlerini veremezlerse, bu marjinalize olmuş insanlar zamanla daha da fazla olacaktır.

Belirli bir durum, yasalara aykırı davranan insanlar da içindir. Bunlar, suçlarından ötürü hüküm giymiş vatandaşlardır. Bunlara ceza dünyasının temsilcileri, cezaevlerinde gözaltında tutulanlar ve diğer düzeltici işçi kurumları dahildir. Kendilerini marjinal ya da cezai bir grupta bulan insanlar, genelde toplumsal merdivene tırmanamaz ya da hiç istemezler.